خازن های تانتالیوم یکی از انواع خازن های الکترولیتی هستند. در ساختار آن ها از فلز تانتالیوم استفاده می‌شود که توسط یک لایه اکسید تانتالیوم که به عنوان دی الکتریک عمل می‌کند پوشانده شده است. اکسید تانتالیوم ثابت دی الکتریک بالایی دارد. از این رو می‌توان خازن هایی با ظرفیت بالاتر در اندازه های کوچک تری ساخت.
این خازن ها محدوده دمای کاری گسترده ای دارند و در دمای -50 تا 100 درجه سانتیگراد به حالت معمول خود کار می‌کنند.
خازن های تانتالیوم پایداری بسیار بالایی دارند و ظرفیت آن ها در طول زمان تغییرات قابل توجهی ندارد. همچنین عمر مفید بسیار بالایی دارند و در برابر خوردگی مقاوم هستند.
خازن های الکترولیتی تانتالیوم پلاریزه یا قطبیده هستند و باید با پلاریته صحیح به مدار متصل شوند. این خازن ها نسبت به قطبیت معکوس بسیار حساس هستند و اعمال ولتاژ با قطبیت معکوس باعث ایجاد اتصال کوتاه و سوختن خازن می‌شود.
این خازن ها برای استفاده در فرکانس های بالا گزینه مناسبی هستند. به طور کلی کار در فرکانس های بالا موجب کاهش ظرفیت و افزایش تلفات در خازن می‌شود. این کاهش ظرفیت در خازن های تانتالیوم نسبتا کم است و در فرکانس حدود 10 کیلوهرتز کم تر از 20 درصد کاهش ظرفیت دارند.
