مقاومت های کربنی، از ترکیبی از پودر کربن یا گرافیت به همراه یک پودر سرامیکی نارسانا ساخته می‌شوند. نسبت مخلوط پودر نارسانا، مقدار اهمی مقاومت را تعیین می‌کند. کامپوزیت کربن در مقایسه با فلزات و آلیاژهای دیگری که برای تولید مقاومت ها به کار می‌روند، مقاومت الکتریکی بالاتری دارد. این ویژگی ساخت مقاومت‌هایی با مقادیر اهمی بالا با حجم کمتر را ممکن می‌سازد. از طرفی به دلیل در دسترس و ارزان بودن کربن، این مقاومت‌ها قیمت مناسبی دارند. به دلیل فشردگی و ارزان بودن، مقاومت های کربنی از رایج ترین المان های مقاومتی در بردهای الکترونیکی به شمار می‌روند. همچنین به دلیل اندوکتانس پایین کامپوزیت کربن، مقاومت های کربنی برای استفاده در فرکانس های بالا گزینه مناسبی هستند.
از معایب این نوع مقاومت می‌توان به حساسیت آن در برابر دما اشاره کرد. عبور جریان و بالا رفتن دمای مقاومت، باعث ایجاد تغییر در مقدار اهمی آن و تولید نویز می‌گردد. همچنین این عناصر، تلرانس نسبتا بالایی دارند. از این رو استفاده از آن ها در مدارهایی با دقت و حساسیت بالا توصیه نمی‌شود.
مقاومت های کربنی در توان های ¼ وات تا 5 وات و در مقادیر اهمی تا 22 مگا اهم تولید می‌شوند. برای تشخیص مقدار اهمی مقاومت و نیز میزان تلرانس آن، می‌توان از نوارهای رنگی روی المان استفاده کرد.
