سنسورهای رطوبت ابزارهایی هستند که جهت اندازه گیری رطوبت و همچنین دمای محیط به کار می‌روند. میزان رطوبت هوا را می‌توان به صورت نسبی و مطلق اندازه گیری کرد. مقدار بخار آب موجود در واحد حجم هوا، رطوبت مطلق و نسبت رطوبت مطلق به میزان رطوبت اشباع هوا در یک دمای مشخص، میزان رطوبت نسبی محیط را مشخص می‌کند. با توجه به نوع رطوبت اندازه گیری شده، رطوبت سنج ها در دو دسته سنسورهای رطوبت مطلق (AH) و سنسورهای رطوبت نسبی (RH) قرار می‌گیرند. همچنین با توجه به ساختار داخلی شان، سنسورهای رطوبت به سه دسته سنسورهای رطوبت خازنی، مقاومتی و حرارتی تقسیم می‌شوند.
رطوبت سنج های خازنی جهت اندازه گیری رطوبت نسبی هوا به کار می‌روند. ساختار آن از دو الکترود تشکیل می‌شود که یک ماده دی الکتریک میان آن ها قرار گرفته است. با تغییر میزان رطوبت محیط، ثابت دی الکتریک تغییر کرده و ظرفیت خازن نیز به تناسب آن عوض می‌شود.
سنسورهای رطوبت مقاومتی از موادی با مقاومت اهمی پایین ساخته می‌شوند. با تغییر رطوبت محیط، مقاومت این مواد به صورت نمایی معکوس دچار تغییر می‌شود.
سنسورهای رطوبت حرارتی جهت اندازه گیری رطوبت مطلق هوا کاربرد دارند. در ساختار آن از ترمیستورها استفاده می‌کنند. یک ترمیستور در محفظه ای از نیتروژن خشک و دیگری در معرض هوا قرار می‌گیرد. اختلاف مقاومت های این دو ترمیستور با رطوبت هوا نسبت مستقیم دارد.
